ΤΟ Πάρκινγκ στο ΑΣΦΑΛΤΟΧΩΜΑ
Είχαμε ένα χώρο στην καρδιά της πόλης. Μια λευκή σελίδα μέσα στη πυκνότητα, την πίεση του τσιμέντου και της λαμαρίνας. Έναν τόπο για τον άνθρωπο μέσα στη μουτζούρα. Το Ασπρόχωμα.
Είχαμε την ελπίδα ότι εκεί το παιδί, ο περιπατητής, ο ηλικιωμένος θα έβρισκε ένα πάρκο, ένα τόπο ανάσας και ψυχαγωγίας. Παραδόθηκε κι αυτός στην κυριαρχία του αυτοκινήτου.
Λέει πολλά για τη Δημοτική Αρχή του τόπου όταν αντί για δέντρα, πράσινο, νερά, γέλια, κουβεντούλες στα παγκάκια, βλέμματα, κελαϊδίσματα πουλιών, επιλέγει να κόψει πανέμορφα δέντρα και να βάλει ρόδες, εξατμίσεις και τέσσερις ψωριασμένους κοκοφοίνικες.
Λέει πολλά, όταν αναστατώνει τις ήσυχες γειτονιές στη γύρω περιοχή και τα στενά δρομάκια ,όπου ακόμη οι κάτοικοι έβγαζαν καρέκλες στο κεφαλόσκαλο.
Λέει πολλά, όταν βιάζεται ένα τόπος που θα μπορούσε να ανθίσει, μετατρέποντας αυτόν σε χώρο Παρκινγκ. Η κατασκευή ενός τέτοιου χώρου στο κέντρο μιας πόλης είναι ομολογία ήττας.
Καταφέρατε να μετατρέψετε το Ασπρόχωμα, άσπρο από την Αχρηστία, αλλά έναν τόπο που γεννούσε ελπίδες για τη ποιότητα ζωής της πόλης μας σε ΑΣΦΑΛΤΟΧΩΜΑ .
Γράφουμε το άρθρο αυτό όχι για να ευαισθητοποιήσουμε αυτούς που πήραν την απόφαση. Για να γίνει αυτό πρέπει να εμφανιστεί πολιτιστικό ηφαίστειο στο κέντρο των αποφάσεων. Οφείλουμε να θυμίσουμε σε όσους δεν μίλησαν ακόμη πως η σιωπή είναι συναίνεση.
Εμείς ως ΦΑΡΟΣ-ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ Θα συνεχίσουμε « να βγαίνουμε στο ξέφωτο και να φωνάζουμε… Να μη γίνουν τα δέντρα πάρκινγκ. ( Νίκος Καρούζος , παράφραση).
ΦΑΡΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ










