Σήμερα Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2025, μια ημέρα ιδιαίτερη, με ισχυρή βροχόπτωση και δυνατούς ανέμους,αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας ένα τραγούδι, του οποίου έγραψα τους στίχους μια ημέρα παρόμοια, που πέρασα ΤΟΣΑ και ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ μέχρι να φτάσω στο χώρο εργασίας μου. Οι στίχοι γράφτηκαν γρήγορα, κυρίως για πλάκα, αλλά και για να τεστάρω την αγαπημένη AI.
Ήταν μια Τετάρτη, λοιπόν, που όλα στο κέντρο του Αργοστολίου είχαν πλημμυρίσει με λασπόνερα… η παραλιακή οδός, το κάτω μέρος από το Θέατρο Αργοστολίου, το τέλος του πεζόδρομου, η Σιτεμπόρων, ενώ στις υπόλοιπες οδούς και στενά υπήρχαν “ποτάμια” νερού και μεγάλες λακούβες, ακόμα και σε έργα, που ολοκληρώθηκαν το τελευταίο έτος! Κάθισα στο κινητό μου και απλά έγραψα τον πόνο μου μέσα στην υπερβολή, και λίγες ημέρες μετά έντυσα τους στίχους μουσικά μέσω της AI!!!
Λίγα λόγια για τα όσα πέρασα και θα ακούσετε με κωμικό τρόπο (και με λίγη δόση υπερβολής) στο τραγούδι:
Φτάνοντας εκείνη την ημέρα στο κέντρο Αργοστολίου βρέθηκα πρώτα στην πλημμύρα της παραλιακής και από εκεί ξεκινούν οι στίχοι του τραγουδιού. Ήταν η πρώτη φορά, που περνούσα μέσα από λασπόνερο (σε τέτοιο ύψος νερού) με το αμάξι μου. Μπορώ να πω ότι φοβήθηκα αρκετά (από αφέλεια περισσότερο). Αφού πέρασα ευτυχώς, χωρίς να πάθει κάτι το όχημά μου, ήμουν αποφασισμένη να βρω θέση να το παρκάρω. Προσπαθώντας να βρω κάπου να το σταθμεύσω, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν βρήκα πουθενά εκεί κοντά, και έτσι έφτασα στα γνωστά σημεία, που το χειμώνα βρίσκει κανείς θέση. Πάρκαρα στο parking μετά το Λιμεναρχείο. Δεν το λες μια ιδανική λύση για να περπατήσει κανείς μετά στα κεντρικά καταστήματα με τόση βροχή και με τα πεζοδρόμια και τους δρόμους μέσα στο νερό.
Η βροχή, όμως, ήταν τόσο δυνατή, που δεν μπορούσα ασφαλώς να βγω από το αυτοκίνητο, χωρίς να γίνω εντελώς μούσκεμα. Το κατάστημά μου (MySystemLand) ήταν στη Βασιλείου Βανδώρου, για όσους ξέρουν… ένα στενό πριν την πλατεία Καμπάνας. Περπατώντας θα ήθελα περίπου δέκα λεπτά, μπορεί και περισσότερο, καθώς λόγω βροχής θα ήμουν πιο “αργή” με την ομπρέλα. Συνήθως στο αμάξι έχω το αγαπημένο μου πατίνι και το κράνος μου… για τα δύσκολα πάντα!!! Δε φοβάται τη βροχή και φτάνω πιο γρήγορα, αντί με τα πόδια.
Αφού παρέμεινα στο όχημά μου για κανά εικοσάλεπτο, η βροχή έπεσε αισθητά. Έτσι, αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω, αλλά δεν ήξερα από που θα ήταν καλύτερα λόγω των πλημμυρισμένων δρόμων. Ξεκίνησα, λοιπόν, από το Λιμεναρχείο και πήγα από την κεντρική πλατεία Αργοστολίου για να βγω στον πεζόδρομο έξω από το κτήριο της Αντιπεριφέρειας Κεφαλονιάς – Ιθάκης. Στο τέλος, όμως, του πεζόδρομου έπεσα σε όλη τη “Βενετία” του Αργοστολίου. Το πατίνι πέρασε μέσα από τα νερά, αλλά φοβήθηκα στη συνέχεια μη χαλάσει και εισχωρήσει στην μπαταρία του. Έτσι, από βλακεία και μόνο, και δίχως λογική, που αναφέρω στους στίχους, πάτησα με το πόδι μου μέσα στα λασπόνερα για να σπρώξω πιο γρήγορα το πατίνι από τα νερά. Τέρμα χαζομάρα. Έτσι, έγινα μούσκεμα!!! Αντί να γίνω από τη βροχή, έγινα από τις πλημμύρες της πρωτεύουσας.
Μετά ανέβηκα πάνω στο πατίνι και πάλι, στάζοντας νερά, και πήγα από Λιθόστρωτο. Ψυχή πουθενά. Λογικό με τέτοιο καιρό! Με αργή κίνηση διέσχισα το Λιθόστρωτο, αλλά τι γλίστρα και κακό ήταν αυτό!;;; Κάπως έτσι, με χίλια δύο βάσανα έφτασα στο στενό μου, το οποίο είχε το δικό του “ποταμάκι”….
Όπως την πάτησα εγώ, θα την έχετε πατήσει πιθανόν και εσείς! Και αν είστε πιο έξυπνοι, ίσως να μην έχετε καν βραχεί, αλλά απλά να έχετε ταλαιπωρηθεί!
Ευχαριστούμε όλους τους αρμόδιους, που έχουν καταφέρει διαχρονικά, να έχει γίνει το Αργοστόλι απλησίαστο για τους πολίτες και τους επαγγελματίες του Δήμου Αργοστολίου, αλλά και τους επισκέπτες και τους οδηγούς. Τι ζούμε κάθε φθινόπωρο – χειμώνα στην πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς…
Η Τεχνητή Νοημοσύνη δέχτηκε τους στίχους μου και ακολούθησε πλήρως τις οδηγίες μου (αφού φυσικά τη “βασάνισα” αρκετά επί 3 ώρες για την πιο κατάλληλη μουσική), καταφέρνοντας τελικά να τραγουδήσει με ένα εκπληκτικό και μοναδικό συναίσθημα (για ψυχρή AI)… τον πόνο μου, χωρίς να τα καταφέρνει τόσο καλά με την ελληνική γλώσσα σε δύο σημεία και χωρίς να διαχωρίζει το κωμικό από την υπερβολική δραματικότητα!
Στίχοι (λέξη προς λέξη): Ματίνα Σπυράτου
Μουσική επιλογή: Ματίνα Σπυράτου
Σύνθεση μουσικής και Eρμηνεία: AI (Τεχνητή Νοημοσύνη)
Εικόνα φόντου εξωφύλλου: AI (Τεχνητή Νοημοσύνη)
Eπεξεργασία εξωφύλλου – Βίντεο: Ματίνα Σπυράτου
Ακούστε το σύντομο τραγούδι σε πολύ απλούς στίχους, χωρίς πολλά πολλά, καθώς φτιάχτηκε για πλάκα για μέρα σαν τη σημερινή. Το πρώτο βίντεο είναι απλά το εξώφυλλο, που δημιούργησα, με μουσικό χαλί το τραγούδι, ενώ το δεύτερο είναι ένα μέρος από τα λασπόνερα της παραλιακής Αργοστολίου εκείνη την ημέρα με μουσικό χαλί το ίδιο τραγούδι.
