Μια μοναδική Παλληκισιάνικη εικόνα του Αγίου Γερασίμου
Ο Άγιος Γεράσιμος και το κοτρόνι
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Σε ιερό ναό της Παλικής Κεφαλληνίας βρίσκεται μια μικρή σε διαστάσεις εικόνα του Αγίου Γερασίμου. Πρόκειται για αγιογραφικό έργο ακαδημαϊκού χαρακτήρα , αγιογραφημένο πιθανόν από Παλληκησιάνο καλλιτέχνη τον 19ον αιώνα, δίνοντας μια «δεσπόζουσα έκταση» στη μορφή του Αγίου Γερασίμου. (Πιθανόν να είναι έργο του αξιόλογου αγιογράφου Π. Λοβέρδου) .
Το έργο εικονίζει τον άγιο Γεράσιμο ανάμεσα στα βουνά με κλίση 3/4, κρατώντας στο αριστερό χέρι ειλητάριο με την επιγραφή «Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου.)
Ο άγιος είναι ενδεδυμένος με το μοναχικό σχήμα και φορεί πορτοκαλί και χρυσά άμφια, στο κεφάλι δε φέρει το κουκούλιον. Το ενδιαφέρον όμως στο έργο είναι, ότι η αγία μορφή με το καφετί σκούρο πρόσωπο, κρατεί στο δεξί χέρι έναν λίθο, μια πέτρα.
Κατά την άποψή μου η εικονογράφηση- αγιογράφηση είναι συμβολική, λόγω που η πέτρα είναι σκληρή και δείχνει την αντοχή της αληθινής πίστης και ότι «με αυτήν» μπορείς να οικοδομήσεις κτήριο, οικοδομείς έργο επί του εδάφους που περικλείει ζωές και ψυχές. Πιθανόν στην προκειμένη εικόνα, η πέτρα που κρατεί ο Άγιος Γεράσιμος, θέλει να μαρτυρήσει ότι κυνηγήθηκε και διώχτηκε από πολλά μέρη του νησιού έως να καταλήξει στα Ομαλά και να γίνει αποδεχτός και σεβαστός.
Επιπλέον φαίνεται, ότι η εικόνα είναι μια «αγιογραφική αποτύπωση» δυο παρόμοιων ύμνων του Αγίου, που αναφέρονται στο πετροβόλημά του, κι αυτός άντεξε και ύψωσε την Ορθόδοξη Πίστη του στο Φως του Τριαδικού Θεού.
Έθετο Θεός, Σε όντως της πίστεως ως αδιάσειστον, στύλον και εδραίωμα, καιροίς εσχάτοις κατ’ εχθρών Όσιε, Σκήνος σεπτόν και θείον σου, λίθον προσκόμματος εναντίοις δούς ομολογίαν τε, ενισχύων αεί Ορθόδοξον.
Ο δεύτερος παρόμοιος ύμνος είναι:
Της ομολογίας Χριστιανών, έθετό σε στύλον αδιάσειστον ο Θεός, το σεπτόν σου Σκήνος Γεράσιμε δούς πάσι, τοις εναντίοις λίθον δεινού προσκόμματος.
Υποσημείωση: Στην προηγούμενη ανάρτηση το θέμα δεξιά και αριστερά στην εικόνα, δεν είναι πως την βλέπουμε εμείς, αλλά πρέπει να την βλέπουμε από μέσα προς τα έξω, για να είναι σωστή η τοποθέτηση στην αγιογραφική θέση. Δηλαδή, τον άγιο τον βλέπουμε δεξιά εμείς, ενώ στην παράσταση της εικόνας ως «πραγματική σκηνή» είναι αριστερά.

